Autor:
Amanita Muskaria
Reżyseria:
Iwo Vedral
Scenografia:
Paula Grocholska
Muzyka:
Kuba Orłowski
Choreografia:
Natalia Dinges
Obsada:
Bożena Borek,
Adam Borysowicz,
Monika Bubniak ,
Igor Chmielnik,
Paulina Fonferek,
Agnieszka Gawlińska,
Monika Janik,
Krzysztof Kluzik,
Aleksander Kurzak,
Wojciech Marcinkowski
Zdjęcia:
Magdalena Tramer
Ciemna woda – takie ni to małe, ni to duże, trochę wieś, a trochę miasto – wszędzie i nigdzie. Księdzu w Ciemnej Wodzie marzy się wystawienie Pasji, „czegoś wiecie mega kościelnego, żeby ludzi wciągnąć bo szczerze coraz mniej ludzi przychodzi do kościoła”. Burmistrz nie jest przekonany do pomysłu, ale ulega kiedy Ksiądz kusi go wizją dużego artykułu w samym Gościu Niedzielnym. Jezusa zagra Dawid – uczeń miejscowego liceum. To dziwna decyzja, bo Dawida z różnych powodów wielu ludzi w Ciemnej Wodzie nie lubi. Jest obcy, nie ma ojca, stawia się, pyskuje. W końcu ruszają próby, opornie, bo tej Pasji nikt, łączenie z Katechetką, jakoś za dobrze nie zna. Na domiar złego we wsi niespodziewanie zjawiają się Uchodźcy. Co z nimi zrobić? Nie udaje się stwierdzić czy mają laptopy, ponieważ znikają tak nagle jak się pojawili. Dawid prowadzi ich do stodoły za wsią, w pobliżu śluzy, co budzi opór mieszkańców, teraz już postaci Pasji – Kajfasza, Piłata, Faryzeuszy. Gwałtowna burza zalewa stodołę, w której uwięzieni są przybysze. Ciało Dawida mieszkańcy wyławiają z rzeki nieco później.
Co się wydarzyło w Ciemnej Wodzie?
Dlaczego Dawid musiał umrzeć?
I czy to był Dawid, licealista, czy może… ?
Spektakl jest realizowany w ramach projektu „Dramatopisanie”, którego organizatorem jest Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, a środki na jego realizację pochodzą z budżetu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. „Dramatopisanie” to rozpoczęty w 2020 program stypendialny służący wspieraniu polskiej dramaturgii współczesnej. Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku jest jednym z trzech teatrów w Polsce realizujących spektakle w ramach pierwszej edycji programu. Więcej informacji na www.instytut-teatralny.pl
Spektakl został zakwalifikowany do finału 28. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.
W przedstawieniu wykorzystano fragmenty filmu dokumentalnego „Pasja” (The Passion According to the Polish Community of Pruchnik, 2009) Andreasa Horvatha i Moniki Muskały.
W spektaklu wykorzystano utwór „Płyną okręty” zespołu „Hańba!”.
Zobacz program spektaklu Ciemna woda
Premiera: 17.09.2021 r. Czas trwania: 100 minut (bez przerwy)
Ten spektakl ma potencjał i przesłanie na miarę słynnej „Klątwy” z warszawskiego Powszechnego. To teatr, który się nie trwoży, uczciwie punktuje to co nas boleć powinno. Nowy Teatr na nowe, trudne czasy.
Chapeau bas!
Wszystko w tym spektaklu jest na 100 procent. Pozbawiona zbędnych rekwizytów scenografia, dobre tempo i rytm, dobór muzyki, przemyślana choreografia. Aktorzy pokazali w sposób wręcz idealny, na czym polega gra zespołowa.
Słupska Ciemna Woda Amanity Muskarii (…) w reżyserii Iwo Vedrala balansuje gdzieś pomiędzy filmami Wojciecha Smarzowskiego a estetyką Davida Lyncha. Połączenie co najmniej cudaczne, wiem, ale z tego pierwszego jest tu polska stodoła, są polskie konflikty, polski krajobraz i polskie traumy, a z tego drugiego surrealistyczna aura, tajemnicza śmierć i intensywna kolorystyka
Iwo Vedral rozpracowuje demonologię narodową w rytm bitów folkowo-discopolowych z Hańbą i Pruchnikiem w finale. Reżyser daje wybrzmieć postaciom (…), czyli ludziom tworzącym społeczność zamkniętą grzechami własnymi. Chciwość, żądza władzy, wyimaginowany strach, prymitywizm nabyty i wrodzony – zwyciężą, dobro skazane zostaje na niebyt.
Iwo Vedral adaptuje tekst Amanity Muskarii, czerpiąc ze wszystkich jego dobrodziejstw – wielopłaszczyznowej i przekornej semantyki, biblijnej aluzji, ironii, dowcipu, niepowtarzalnej melodii języka i mozaikowej konstrukcji postaci. Jednocześnie buduje inscenizację utrzymaną w jego własnym stylu – lawirującą pomiędzy miękkością sennej poetyki a brutalnością realnej rzeczywistości aktualnego świata.
Anna Jazgarska/ Miesięcznik Teatr 11/2021
https://teatr-pismo.pl/16950-to-sie-naprawde-nie-wydarzylo/?fbclid=IwAR2dzTgpWWrAJcVf4ah0B84HGdK4fvrhjbfkAfa59z-1IDTtFMqj8I000S4