Czy Alicja w Krainie Czarów ma szansę stać się musicalem? Jak się wydaje  wszystko temu sprzyja. Okoliczności – na potrzeby tej realizacji – zostały opracowane w taki sposób, aby nie niszcząc zapisanych przez autora znaczeń, tworzyły środowisko, w którym muzyka jest naturalnym bytem. Można domniemywać, że Alicja wychowała się w domu, gdzie muzykowano, gdzie codzienne ćwiczenia gry na pianinie nie tylko były mile widziane czy pożądane, ale też wymagane jako jeden z fundamentalnych priorytetów życia codziennego. Taki kontekst budował będzie konflikt wewnętrzny bohaterki i stanie się iskrą, rozpoczynającą baśniową podróż, podczas której ruch, taniec i muzyka stworzą naturalne środowisko. Przygotowaliśmy świetnie zaśpiewany, zatańczony i aktorsko zagrany musical, który będzie nie tylko znakomitą zabawą, lecz również ciekawą opowieścią o dojrzewaniu.

Wybitny tekst Lewisa Carolla zajmuje szczególne miejsce w literaturze. Z jednej strony to baśń dla dzieci o przygodach zagubionej w fantastycznym świecie  dziewczynki. Z drugiej, surrealistyczna opowieść o dojrzewaniu. O tym, co dzieje się z ciałem, duszą, rozumem i emocjonalnością młodej istoty, która przestaje być dzieckiem i zamienia się w dojrzewającą dziewczynę. Zaskakujące jak – patrząc pod tym kątem – wielowymiarowe stają się te przygody. Skojarzenia, porównania i podteksty same zaczynają się mnożyć. Czym jest piękny, kolorowy ogród, do którego zmierza bohaterka, zaledwie raz go ujrzawszy. Dlaczego początkowo widziany jest przez maleńkie drzwiczki, które nie pozwalają się do niego przedostać? Dlaczego trzeba się zmniejszyć, aby go doświadczyć? A czym są jej nagłe zmiany wzrostu, które mnożą się jakby na zawołanie? Czasami Alicja jest tak maleńka, jakby czuła się tylko dzieckiem i kilkuletnią dziewczynką a innym razem jest ogromna i rozmiar jej ciała ją zaskakuje: nogi i szyja nagle stają się tak długie, że zostaje posądzona o bycie żmiją (i to taką żmiją, która rozbija gołębie rodziny!)

Abstrakcyjny, skojarzeniowy język, którym posługuje się autor z jednej strony jest po prostu lubianą przez dzieciaki zabawą językową, a z drugiej najeżonym podtekstami gąszczem znaczeń. Ten swoisty surrealizm został zastosowany na tyle sprytnie, że potrafi spełniać naraz dwie role. Po pierwsze bawi – jest beztroski, cudownie głupi, pozornie niekonsekwentny i obłąkany. Jednak jest równocześnie narzędziem językowym dla tych, po drugiej stronie dojrzewania, którzy natychmiast wychwytują ulokowane w nim dwuznaczności.

Przygody Alicji przyjmują formę „opowieści drogi”. Kłopoty rodzinne wywołują jej nieoczekiwaną podróż ku przyszłości. Klucząc w fantastycznym świecie podświadomości dziewczynka spotyka „duchy” dorosłości. Dzieckiem już nie jest, a panną jeszcze się nie stała. Znajduje się w niezrozumiałym dla siebie miejscu i czasie, gdzie w pełni nie działają prawa ani jednej ani drugiej strony, a jednocześnie w pewnym stopniu obie siły są obecne. To czas rozpoznawania świata i siebie w jego nowym, nieoczekiwanym kontekście. Nasza interpretacja skupiać się będzie na tej właśnie podróży Alicji przez obszary dotychczas zarezerwowane przez świat dorosłych. Zmierzy się demonami, uosabiającymi potencjalne drogi, które prowadzić ją będą przez dalsze, dorosłe życie. Pozna obyczaje właściwe lokalnym socjetom. Spotkanie z Królicą podejmie próbę odpowiedzi na pytanie: czym może być życie pod znakiem kariery zawodowej. Rozmowa z panem Larwą pozwoli jej się zastanowić, czy mądrość i religie dają schronienie przed samotnością. Pan Gołąb z kolei reprezentował będzie tę część dorosłości, która wiąże się z namiętnościami i zapatrzeniem we własne ego. Uwikłana w dom i macierzyństwo Księżna, wprowadzi Alicję w świat frustracji z nimi związanych, a czas herbatki u Kapelusznika sprzyjał będzie zastanowieniu nad tym czy da się żyć „poza systemem”. Wreszcie na jej drodze zjawi się Królowa Kier – synonim pragnienia bezwzględnej kobiecej władzy, wynikającej z odkrywania własnej seksualności. Każde spotkanie to krytyczne spojrzenie na świat. Wszystko to zmierzać powinno do jednego celu – odnalezienia własnego centrum, własnego silnego, szczerego i szczęśliwego ja – tej części istnienia, która nie czyniąc krzywdy potrafi zadbać o swoje potrzeby i pójść własną drogą.

W  rankingu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2022/2023” miesięcznika Teatr spektakl został wyróżniony w następujących kategoriach: 

• Najciekawszy debiut: Aleksandra Rowicka jako Alicja w Alicji w Krainie Czarów Wojciecha Kościelniaka, Nowy T. im. Witkacego w Słupsku (JOLANTA KOWALSKA),
• Najlepsze przedstawienie muzyczne: Alicja w Krainie Czarów w reż. Wojciecha Kościelniaka w Nowym T. im. Witkacego w Słupsku (PIOTR SOBIERSKI).

Spektakl znalazł się na II miejscu podsumowania pomorskich spektakli 2023 roku według Gazety Wyborczej.

Data premiery: 19.03.2023 |  Czas trwania: 2 godz. 45 min. (z przerwą) | Spektakl rekomendowany od 10 roku życia.